این روزها حال و هوای روستای سیرجارون دیدنی است. روزگاری بس اسف بار که مرا به یاد دههء 60 می اندازد. روستایی که در حال حاضر از ابتدایی ترین امکان روستایی و معنا بخش یک آبادی یعنی آب بی بهره است.
طی چندسال گذشته وضعیت آب شرب روستا در حد مطلوب و قابل قبولی بود اما با شروع فصل تابستان اداره آب و فاضلاب روستایی در تامین آب شرب این روستا کوتاهی های بسیاری داشته است.
کیفیت آب که از ابتدای امسال به پایین ترین سطح خود رسیده بود باعث ناراحتی اهالی روستا گشته بود تا اینکه در مردادماه سال جاری با قطعی ساعتی آب و تقریبا از اواخر مرداد و اوایل شهریور تا کنون با قطعی 24 ساعتهء آب طی این روزها مواجه هستیم.
این صدای مردم روستای سیرجارون است که هم اکنون هم از کیفیت آب گله دارند و هم از کمیت آن . آبی که بهای آن را بی چون چرا و بی کم و کاست می پردازیم چرا باید به این وضعیت دچار گردد. پاسخ این بی مسئولیتی ها با کدام مسئول است؟
